Czy słyszałeś, aby któryś z Twoich harcerzy:
- mówił o odebraniu sobie życia?
- uważał, że jego życie nie ma sensu?
- próbował już wszystkiego i nic mu nie pomaga?
- marzył o swojej śmierci?
- próbował odebrać sobie życie?
Myśli samobójcze mogą pojawiać się wtedy, gdy osoba uważa, że znajduje się w tak trudnej sytuacji i jest tak nieszczęśliwa, że nie ma ochoty dłużej żyć. Zdarzają się sytuacje, gdy człowiek próbuje odebrać sobie życie, bo nie widzi sensu przezwyciężania swoich problemów lub nie widzi żadnej możliwości, która może pomóc w obecnym życiu.
Trudnością jest zwierzyć się komuś z chęci odebrania sobie życia, ale ważne w tej sytuacji jest, żeby jak najszybciej uzyskać pomoc i wsparcie.
Zareaguj od razu jeśli w Twoim otoczeniu jest osoba, która:
- często wspomina o swojej śmierci,
- jest coraz smutniejsza,
- mówi wprost, że chce odebrać sobie życie,
Jeśli taka deklaracja pada w Twoim towarzystwie lub podejmowana jest próba samobójcza nie pozostawiaj osoby samej dopóki nie będziesz miał pewności, że jest pod właściwą opieką – rodzica/opiekun/lekarza.
Ponadto
- Nie zaprzeczaj. Nie udawaj, że tego nie widzisz. To samo nie przejdzie. Nie bój się skonfrontować z problemem.
- Zachowaj spokój. Mimo wszystko postaraj się pozostać spokojnym. Bądź życzliwy, nie krzycz, nie oceniaj, nie krytykuj.
- Skontaktuj się niezwłocznie z rodzicami harcerza. Opowiedz o swoich spostrzeżeniach i obserwacjach poczynionych podczas zbiórek/ spotkań drużyny lub rozmowy z innymi członkami drużyny. Jeśli sytuacja zadziała się podczas zbiórki lub obozu, zażądaj przyjazdu rodziców/opiekunów prawnych w celu odebrania dziecka i zaopiekowania się wychowankiem. Jeśli trzeba – wezwij karetkę i postępuj zgodnie z procedurą wypadku.
- W rozmowie z rodzicami/opiekunami zaproponuj profesjonalną opiekę.
Możesz zaproponować również telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci: 800 100 100. - Rozmawiaj i słuchaj. Zatroszcz się. Rozmawiaj z osobą, szukaj z nią kontaktu, nawet jeśli ona twierdzi, że tego nie chce. Pamiętaj, że nie musi być to forma terapeutyczna, bądź towarzyszem, ale nie przejmuj odpowiedzialności za tę osobę. Zadaniem osoby zaufanej jest stworzenie przestrzeni na wysłuchanie i sprawienie, aby osoba chciała zwracać się do dorosłych i mówić o swoich problemach. Jest to często ostatni moment, kiedy możemy się do tej osoby zbliżyć i skutecznie jej pomóc.
- Bądź uważny na osobę zagrożoną. Obserwuj.
- Wspieraj redukcję szkód. Zdrowienie może następować powoli. Nie wierz w zapewnienia typu: “Ja już tego nie zrobię”, to może być celowe wprowadzanie w błąd.
Pamiętaj, że myśli samobójcze mogą pojawić się u każdego, kto uważa, że jego problemy go przerastają i nie widzi już możliwości polepszenia swojego życia. Nie lekceważ narastającego smutku i nawet drobnych problemów. Bądź uważny na innych.
Postępuj zgodnie z zasadami postępowania w sytuacjach trudnych:
Linki
Literatura
- Depresja i samobójstwa dzieci i młodzieży. Żyć, nie umierać – poradnik dla rodziców i nauczycieli. Chatizow Joanna. Wydawnictwo DIFIN
- Gmitrowicz A. (2006), Sprawozdanie z 11. Europejskiego Sympozjum o Samobójstwach i Zachowaniach Samobójczych (ESSSB, European Symposium on Suicide and Suicidal Behaviour) — Portoroż, Słowenia, 9–12 września 2006 roku, „Suicydologia” nr 1.
