Samookaleczenia

Zdarza się, że samookaleczeń dokonują osoby, które cierpienie psychiczne próbują zagłuszyć cierpieniem fizycznym. Ranią one wtedy swoje ciała, by uwolnić się od trudnych emocji takich jak: lęk, niepokój, rozpacz czy wściekłość. Wspólnym mianownikiem krzywdzenia siebie jest poczucie osamotnienia. 

Gdy do samookaleczeń dojdzie wtedy, gdy wychowanek znajduje się pod Twoją opieką, postępuj zgodnie z poniższymi wskazówkami: 

  1. Reaguj od razu. Nie udawaj, że tego nie widzisz. To samo nie przejdzie. Nie bój się skonfrontować z problemem. 
  2. Zachowaj spokój. Mimo wszystko postaraj się pozostać spokojnym. Bądź życzliwy, nie krzycz, nie oceniaj, nie krytykuj.  
  3. Skontaktuj się niezwłocznie z rodzicami harcerza. Opowiedz o swoich spostrzeżeniach i obserwacjach poczynionych podczas zbiórek/ spotkań drużyny lub rozmowy z innymi członkami drużyny. Jeśli sytuacja zadziała się podczas zbiórki lub obozu, zażądaj przyjazdu rodziców/opiekunów prawnych  
  4. w celu odebrania dziecka i zaopiekowania się wychowankiem. Jeśli trzeba – wezwij karetkę i postępuj zgodnie z procedurą wypadku.
  5. W rozmowie z rodzicami/opiekunami zaproponuj profesjonalną opiekę.  
    Możesz zaproponować również telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci: 800 100 100. 
  6. Rozmawiaj i słuchaj. Zatroszcz się. Rozmawiaj z osobą, szukaj z nią kontaktu, nawet jeśli ona twierdzi, że tego nie chce. Pamiętaj, że nie musi być to forma terapeutyczna, bądź towarzyszem,  ale nie przejmuj odpowiedzialności za tę osobę. Zadaniem osoby zaufanej jest stworzenie przestrzeni na wysłuchanie i sprawienie, aby osoba chciała zwracać się do dorosłych i mówić o swoich problemach. Jest to często ostatni moment, kiedy możemy się do tej osoby zbliżyć i skutecznie jej pomóc.  
  7. Bądź uważny na osobę zagrożoną. Obserwuj. Samookaleczenie zwiększa ryzyko samobójstwa.  
  8. Wspieraj redukcję szkód. Zdrowienie może następować powoli. Nie wierz w zapewnienia typu: “Ja już z tym skończyłem”, to może być celowe wprowadzanie w błąd. 

Załącznik

Zalecany sposób postępowania

Linki

Literatura

  • Babiker G., Arnold L. (2003), Autoagresja. Mowa zranionego ciała, przeł. M. Polaszewska- -Nicke, GWP, Gdańsk 
  • Eckhardt A. (1998), Autoagresja, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa. 
  • Wycisk J. (2004), Okaleczanie ciała: wybrane uwarunkowania psychologiczne, Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań. 
  • Wycisk J., Ziółkowska B. (2010), Młodzież przeciwko sobie. Zaburzenia odżywiania i  samouszkodzenia. Jak pomóc nastolatkom w  szkole, Difin, Warszawa.
Samookaleczenia